Echt tijd voor mij. Mijn lijf. M’n alles.
Om te kunnen blijven geven, spelen, en ook te kunnen incasseren wat er nog langs gaat komen in het leven, en dat hopelijk ook weer met veerkracht te doorlopen.
Opgroeiend in een piepklein dorpje met appelbloesem, een pony, trouwe honden en geiten droomde ik van de grote wijde wereld.
Ik had een deurposter met palmbomen, verlangde echt naar de blauwe zee.
Op mijn 18e vertrok ik, eerst als Au-pair naar het verre westen, om teleurgesteld in de mensheid weer terug te keren. Maar een jaar later ging ik wél weer op reis, met mijn harp naar Australië. Ik had een baan als harpiste in Sydney, maar vaak was ik op zoek naar uitzonderlijke plekken en ik ging moeilijke uitdagingen (zoals eens een paar weken leven van een dollar per dag) niet uit de weg omdat ik er enorm plezier in schep om situaties creatief op te lossen.
Toen ik 25 jaar geleden na een aantal jaar weer thuis landde, besloot ik een studie in te ruilen voor vliegen bij KLM, zodat het reizen niet hoefde te stoppen.
Maar…5 jaar en een paar noodlandingen later, en daarbij een auto-ongeluk tussendoor, maakten dat ik fysiek niet meer kon wat ik gewend was.
Met name mijn harpcarrière was voorbij door de whiplash van de botsing.
Veerkracht heeft ervoor gezorgd dat ik toen een therapie vond die mij heel goed hielp, Body Stress Release, en nadat ik zelf weer nagenoeg beter was ben ik zelf de Body Stress Release opleiding gaan volgen in Zuid Afrika.
Ik opende bij terugkomst mijn eigen praktijk in 2002 en sindsdien ben ik zielsgelukkig met wat ik kan en doe.
Twee prachtzoons later, daarnaast altijd praktijk blijven voeren en inmiddels de veertig toch écht gepasseerd, leer ik ook dat door gas terug te nemen om op te laden voor het volgende avontuur, dit mijn energie veerkrachtig houdt.
De zee heeft zich diep in mij genesteld en ik doe nog steeds alles om maar met regelmaat met mijn gezin in de blauwe oceaan te kunnen zijn.
Freediven, ijszwemmen, duiken, surfen, ik heb dit jaar zelfs een Polynesische outrigger-canoe gekocht. Een onhandig ding van 7 meter lang, maar màn….Het glijdt door mijn eigen spierkracht over de zee zoals men dat al millennia doet…Zoals het hoort!
Avontuur, avontuur, avontuur…
Maar: ***nieuw in mijn assortiment***
Echt tijd voor mij. Mijn lijf. M’n alles.
Om te kunnen blijven geven, spelen, en ook te kunnen incasseren wat er nog langs gaat komen in het leven, en dat hopelijk ook weer met veerkracht te doorlopen.
Anouk van Dobben
