We hebben niet altijd iets te zeggen over wat zich in ons leven aandient. Maar wel over hoe we ons ertoe verhouden. Vaak begint dat met een confrontatie, misschien zelfs verzet. Onszelf open stellen voor de verandering en onze eigen ontwikkeling om deze verandering op een vruchtbare manier het hoofd te bieden, dat is voor mij veerkracht. Het is geconfronteerd worden met onszelf én nieuwe beweging vinden.
Toen ik in 1989 als achttienjarige koos om rechten te gaan studeren, was er ergens op de achtergrond al die andere roep. De roep om ‘met mensen te werken’ zoals ik het als tiener zei. Maar ik begon dus met leren hoe de regels werken. Ik werkte zo’n tien jaar als jurist en deed dat nog altijd met plezier toen plotseling het moment daar was; die roep klonk weer. In 2005 gooide ik het roer om; ik ging zeven jaar lang opnieuw in opleiding en werd trainer, coach en teamcoach. Ik stopte niet met leren; het leven werd mijn grootste leermeester. Niet langer zag ik een pad voor me van alsmaar meer, hoger, beter. Ik begon meer en meer te genieten van het steeds weer nieuw, anders, onbekend.
Het leven is geen rechte lijn. Onze persoonlijke levenswandel heeft een lineair verloop van onze conceptie tot onze dood maar daarbinnen zien we thema’s terugkeren, vragen en uitdagingen opdoemen, nodigt het leven ons uit de wederkeer van geboorte en sterven elke dag te leven. Elke dag ontstaan er nieuwe dingen, elke dag eindigen er dingen. Elke dag sterven cellen af, elke dag groeien er nieuwe. Gedachten, gevoelens en verlangens veranderen en elke dag maken we opnieuw keuzes over onszelf, ons werk, onze relaties. Het leven is voor mij een voortdurend veranderend, bewegend, mysterie. Als een prachtige en bij tijd en wijlen pittige bergwandeling waarbij je niet verder kunt kijken dan naar de volgende bocht. Daar achter kan liefde, geluk of gezondheid liggen, maar ook verlies, ziekte en pijn. Het leven nodigt mij uit beide met even veel hartstocht aan te nemen. In die dynamiek van de tegenstellingen, van pijn en vreugde, van liefde en angst, van leven en dood, ontdekken en ontwikkelen wij ons tot de prachtige wezens die we om te beginnen al zijn. Dat is waar veerkracht voor mij over gaat.
Vanuit mijn verlangen om deze tocht ook visueel te verhelderen, en zo ook houvast te bieden bij het omgaan met de obstakels die we onderweg tegenkomen, heb ik het beeld van The Treasure ball ontwikkeld. Dit is, letterlijk, het beeld van een bal of een cirkel; een groter geheel waarbinnen onze tocht in de tegenstellingen van het leven plaats heeft. De tegenstelling wordt weergegeven als een dynamiek, een proces van stagnatie en beweging in een groter veld, met in het midden een keerpunt. Dit is het punt waarin we terugkeren naar wie we werkelijk zijn en hoe we ons werkelijk willen verhouden tot wat zich aandient in ons leven. Het is het punt waar we geconfronteerd worden met onszelf én nieuwe beweging vinden. Dát is voor mij veerkracht.
The Treasure ball is werkende weg uitgegroeid tot een beeldtaal die inzicht geeft in dit proces. Ik deel graag stukje van deze beeldtaal met je, met een bijbehorende reflectie oefening. Deze zal binnenkort op deze pagina komen te staan.
